Γιατί Αγρυπνώ

Δυό γλυκά ματάκια, μάτια ζαφειρένια,

μ' άνοιξαν πληγή·

κι' αγρυπνώ απ τον πόνο κι αγρυπνώ απ την έννοια

κι απ' τη συλλογή.

Της νυχτός η πάχνη χάνεται κι' εκείνη

όμοια με καπνό·

η αυγή προβάλλει, το φεγγάρι σβήνει,

κι' όμως αγρυπνώ.

Αγρυπνώ την ώρα που κρυφοφιλιούνται

τ' άστρα ζηλευτά,

αγρυπνώ την ώρα που γλυκοκοιμούνται

τα ματάκια αυτά.

Τίνος είν' τα μάτια; Μη ρωτάς εμένα,

κόρη ευγενική·

σύρε στον καθρέπτη και ζωγραφισμένα

θα τα δής εκεί.

Ι.Πολέμης